Back to gyroscopic propulsion
Astrofysica: (astrophysics, accretion disk, precession, spin- flip precession, flipping precession, geodetic precession)
De mogelijke invloed van precessie bij de -vaak schijfvormige- verschijningsvormen van stof-,sterren- en planetenstelsels (protoplanetaire schijf).
over:
Omklap precessie, kantelprecessie,
de vorming van sterren en/of planetenstelsels,
"zwarte gaten" of "black holes"en
de uitdijing van het heelal.
Inleiding:
Mede vanuit de schijfvormige opbouw van ons planeten- en sterrenstelsel, welke ook gelijkgerichte rotaties met hun vlak hebben,
-zie ook: publicatie dd. 17 sept. 2014 in allesoversterrenkunde.nl van Govert Schilling-
,werd een zogenoemde 'getijden theorie' -bijvoorbeeld die van de Engelse astronoom Jeans- ontwikkeld; het ontstaan van zo'n stelsel wordt hierbij toegeschreven aan de kortstondige nabije passage van bijvoorbeeld een andere ster.
Deze werd geacht twee zwakke punten te hebben;
1/ de kans op nabije passages werd echter hoogst onwaarschijnlijk geacht en
2/ het was hierbij eveneens onverklaarbaar, dat er daarbij ook 'uitdijing' plaatsvond.
De kans op nabije passages werd door anderen echter wèl aannemelijk geacht, omdat het heelal in zijn prille ontstaansgeschiedenis veel compacter was.
Omtrent het tweede punt meen ik (bij deze 'verhandeling') met een aangepaste versie het uitdijen wèl te kunnen verklaren.
-Een citaat uit het boek 'Aarde en wereld in ruimte en tijd' uit 1951 door Prof.Mr.Dr. G. van den Bergh over deze getijden theorie:"Ze komt mij nog steeds voor in menig opzicht zeer geslaagd te zijn; het zou mij dan ook allerminst verwonderen, indien zij, wellicht in iewat gewijzigde vorm, weer aan aanhang zou gaan winnen" (blz.283).
-Tijdens een lezing in het Artis planetarium op 7 November 2006 door Prof. dr. Kaper van de UvA, liet hij echter toen aktuële Hubble- opnames zien, welke duidelijk getijden- verschijnselen toonden bij zeer verre en dus zeer vroege, elkaar passerende sterrenstelsels.
"Zwarte gaten",oorspronkelijk theoretisch- hypothetisch, worden in het algemeen als veroorzaker beschouwd van vele -van Newtonse wetgeving afwijkende- interacties in centra van verre en/of aktieve sterrenstelsels waaronder zelfs het centrum van ons eigen melkwegstelsel.
Hoe deze zwarte gaten precies ontstaan of 'geboren' worden, heeft men -tot nu toe- echter GEEN eensluidende oplossing , zie ESA publicatie dd. 15 juli 2025 in Govert Schilling's allesoversterrenkunde.nl.
Bij mijn zienswijze zal ik geenszins de mogelijkheid van onzichtbare en/of afwijkend hoog geconcentreerde materie ontkennen, maar dat sommige van de van Newton afwijkende interacties ook op andere wijze te verklaren zijn zoals ten gevolge van tijdelijke (kantel-)PRECESSIE bij een -kortstondig geforceerde 'heftigere'- boogbaan tot schijfvormige astrofysische stelsels en hieraan gekoppeld: de sterke afzet tot een (wellicht ook tijdelijk) uitdijend heelal.
Zie ook hieromtrent de Volkskrant publicatie: "sluipmaterie" (van 19 juli 2014) in de Website van Govert Schilling
Bij spectraal- analyses van het licht van verre sterren(stelsels) word eveneens geconcludeerd, dat het heelal expandeert en/of zelfs versneld expandeert; de mogelijke oorzaak wordt ook hierbij gekoppeld aan zwarte gaten, waarbij deze 'op zouden kunnen lossen' of exploderen en/of de aanname van -eveneens 'onzichtbare' donkere materie of energie aan de 'buitenkant' van de stelsels.(zie ook: -ontkennings- publicatie dd. 08 sept. 2015 in allesoversterrenkunde.nl van Govert Schilling )
"Het ene gat wordt hierbij dus met het andere gevuld"
Deze zijsprong naar de astrofysica is bij mij een logisch gevolg op het theoretisch analiseren van mijn (zéér omstreden!) gyroscopic propulsion- vinding, waarbij een frame een netto kosmische voortstuwingsreactie ondergaat ten gevolge van interne cycli van periodiek precesserende gyroscopen.
Ook deze vinding toont een afwijking van de 3-de bewegingswet van Newton waarbij raketvoortstuwing als aktie ten gevolge van de reactie bij de uitstoot van raketbrandstof (of ionen) de enig mogelijke kosmische voortstuwingsmethode kan zijn.(wellicht mogelijke, zeer zwakke zonnezeilvoortstuwing met fotonenreactie werkt eveneens volgens het aktie = reactie principe)
Bij mijn zienswijze en het ontwerp van de hierna volgende animatie, heb ik de voornoemde 'getijden theorie' met (kantel of omklap-) precessie aangevuld omdat m.i. hierbij eveneens een 'logischere' verklaring van een uitdijend heelal voorhanden is; anderszijds "stuit het me tegen de borst", om de eveneens afwijkende interacties bij mijn 'COSROWBOT' toe te moeten schrijven aan tijdelijke mini- zwarte gaatjes.
Bij het -tot schijfvorming- precesseren van een getijdenwolk (accretion disk) zal er dan tevens 'verdichting' optreden, waarbij ster- en planeetvorming plaats kan vinden.
Afwijkend van de -bij dit proces- door mij experimenteel aangetoonde- niet- Newtonse interactie, wordt daarbij een nabij z.g. 'zwart gat' verondersteld.
Dit vermeende zwarte gat zou daarbij echter ook een (Newton'se) aantrekkende component moeten bezitten, welke -zoals hiervoor eerder beschreven- moeilijk inpasbaar is bij een uitdijend heelal.
Bij de eerste omloop van de animatie heb ik de rotatieas van de gaswolk 'horizontaal' in zijn omloopbaan laten precesseren, zoals de oorspronkelijke zeer zwakke (hoeksnelheid op de Aarde 15 graden/ uur) zèlf N- (geografisch) zoekende precessie van een gyrokompas.
Het zwaartepunt van het satellietstelsel -in wording- ligt namelijk i.v.m. de zeer excentrische banen sterk 'moederstergericht' t.o.v. de baan van de toekomstige satellietkern of -zon en vermoedelijk gerelateerd -of ten grondslag liggend- aan de eerste wet van Kepler.
De spiraalvormige uitloop (bijvoorbeeld; 'het uitdijend heelal') bij deze eerste omloop wordt hierbij dus veroorzaakt door het afzetten tegen de tijdelijk toegenomen trage massa en de hierbij min of meer verwaarloosbare aantrekkende Newton'se gravitatiecomponent.(dus niet t.g.v. het 'oplossen' of exploderen van een zwart gat)
Tot slot van deze uitleg welke hopelijk voldoende inzicht geeft bij de animatie, heb ik de 'gast-ster' -relatief tégen de roterende deeltjes (of gas) van de getijden'wolk' in- het geheel laten benaderen omdat de 'eigen' baansnelheid van de roterende getijdenwolk deeltjes veelal groter is dan de snelheid van de passerende gast-ster; ten gevolge hiervan gaat de getijdenwolk dan namelijk tegengesteld gericht draaien en zal er vervolgens kantelprecessie optreden.
De hier eveneens geanimeerde satelliet- kern creatie, kan hierbij mogelijk tijdens een spontaan (gravitatie-)proces zijn ontstaan, dan wel een reeds bestaande satelliet zijn, welke de getijdenwolk invangt.
-Ter verduidelijking heb ik bij de laatste (Newton'se) omloopbaan in deze animatie, de massa van het satellietstelsel verwaarloosbaar t.o.v. de massa van de moederster beschouwd, waarbij het stelsel hier (in tegenstelling tot een variatie van de eerste wet van Kepler) een zuivere cirkelvormige baan beschrijft.-
zie ook: allesoversterrenkunde.nl publicatie: "hete Jupiters draaien soms verkeerd"
nawoord:
1/ Vervolgexperimenten bij mijn vinding zullen vermoedelijk aantonen, dat er een deel van de rotatieënergie (impulsmoment) aangewend moet zijn bij de arbeidsverrichting; tijdens het verloop bij de animatie zal het totaal of de som van alle energievormen gelijk gebleven moeten zijn.
2/ In de vroege compactere materiestelsels (zoals bijvoorbeeld de min of meer bolvormige centra van strerrenstelsels) zullen juist de zeer sterke rotaties en onderlinge boogbaanbewegingen een goede voedingsbodem vormen voor 'precessional (accretion-) disc formation' met zijn niet- Newtonse interacties.
3/ In tegenspraak met de tijdelijke expansie t.g.v. de hiervoor beschreven 'extra afzet' bij de (ook tijdelijke) kantel precessie of 'flipping precession', werd een vermeende kosmische versnelde uitdijing toegeschreven aan 'donkere energie'; inmiddels blijkt er toch sprake te zijn van een ook- tijdelijke expansie volgens een publikatie dd. 06-11-2023 , zie publicatie in allesoversterrenkunde.nl van Govert Schilling.
Back to gyroscopic propulsion